صاحب خانه

«مرگ بر هاشمی» آری یا نه؟

با شکل گیری فتنه ۲۵ بهمن ۸۹ در تهران و بعضی شهرها من جمله اصفهان و کشته و زخمی شدن تعدادی ازهموطنانمان موج جدیدی علیه سران فتنه و آشوبگران و فتنه گران در متن جامعه به وجود آمد. موج برخاسته از مردم دنباله هایی نیز داشت که منجر به موضع گیری بسیاری از سران نظام و سیاستمدارانی شد که تعجب بسیاری از مردم را برنگیخت. مانند اولتیماتوم محسن رضایی به سران فتنه جهت تعیین موضع خود و همچنین موضع گیری صریح اغلب نمایندگان مجلس در صحن مجلس و طنین انداز شدن فریاد" مرگ بر میر حسین و کروبی" و " میر حسین و کروبی اعدام باید گردند" و قرائت بیانیه اصلاح طلبان مجلس در محکومیت فتنه در صحن علنی مجلس. در این میان باز طبق معمول عدم موضع گیری صریح هاشمی رفسنجانی در مقابل فتنه گران و سران فتنه و کلی گویی و دوپهلو گویی هاشمی رفسنجانی در مقابله با جریان فتنه ۲۵ بهمن خشم و مطالبه مردم را از رئیس مجلس خبرگان برانگیخت و در مواقع و مواضع گوناگون خواستار موضع گیری صریح هاشمی در مقابل جریان فتنه شدند. در این بین جریانی در بین آحاد ملت مشاهده می شود که در پی این هستند که در بین شعارهایی که مردم در آن هاشمی را به بصیرت و موضع گیری صریح دعوت می کنند شعارهایی همچون " مرگ بر هاشمی" و "هاشمی اعدام باید گردد" را جای دهند و آن را در اجتماع های انقلابی رواج دهند. اصل صحیح بودن اعلام شعار هایی با این مضامین به صورت رسمی جای بسی بررسی و تامل دارد:

نکته اول اینکه اصل مطالبه بصیرت از خواص امری معقول و پسندیده است و بسته به اینکه چه شخصیتی باشد ندارد.ملتی که در آن روح مطالبه گری زنده نباشد مرده است و روح انقلابی در آنها از بین رفته است. مطالبه بصیرت از هاشمی هم امری صحیح و لازم است و می طلبد آحاد ملت در جای جای ممکن این موضوع را به گوش های اینها برسانند. ولی این که از طرف طیفی تندرو شعارهایی افراطی در اجتماع های مردم بروز پیدا می کند و گروهی هم از آن جانبداری می کنند یک جریان انحرافی است. منحرف بودن آن به چند نکته بیان می شود: طیفی که سر دادن این شعار ها را صحیح می دانند در توجیه ادعای خود بیان می کنند که زمانی که ما علیه میر حسن و کروبی شعار می دادیم عده ای می گفتند این تند روی است ولی در کمتر از یک سال همه به این رسیدند که این شعارها تند روی نیست و امروز این شعارها به صورت رسمی در همه اجتماعات سر داده می شود. برای هاشمی هم همینطور. کسانی که الان می گویند علیه هاشمی شعار تند ندهید روزی به این می رسند که باید علیه او شعار می دادند. نکته ای که باید بدان توجه داشت این است که یک انسان با بصیرت در مسائل سیاسی از ولی فقیه خود جلو نمی زند.همانطور که از ولی عقب ماندن موجب هلاکت است جلو زدن از ولی هم باعث منحرف شدن می شود. با تاملی در رفتار و بیانات اخیر و گذشته مقام معظم رهبری می توان دریافت که در اوضاع کنونی شعار های تند علیه هاشمی خواست مقام معظم رهبری نیست. در این گونه مواقع است که انجام یا عدم انجام یک عمل بصیرت می طلبد و انسان با بصیرت از بی بصیرت معلوم می شود.مقام معظم رهبری در زمان ریاست جمهوری خاتمی تعبیری داشتند که کاری که موجب تضعیف ریاست جمهوری می شود انجام ندهید.البته منظور ایشان جایگاه ریاست جمهوری بوده نه شخص رئیس جمهور. و چون جایگاه منتسب به نظام است تضعیف ان تضعیف نظام است. البته که در اواخر خیلی ها پی به چهره نفاق امثال خاتمی برده بودند ولی اطاعت از ولایت ایجاب می کرد که عملی که باعث تضعیف نظام می شود نباید انجام داد. البته این به معنای نقد و تحلیل نکردن نیست. در آن زمان گروهی تند رو این حرف آقا را برنمی تافتند و حاضر نبودند آن را تحمل کنند و کار خودشان را می کردند. آقا را دوست داشتند خود را پیرو ولی فقیه می دانند ولی حاضر نیستند از حرف ایشان پیروی کنند! هاشمی الان هر چه که هست و ایراد های اساسی و زیادی دارا وظیفه آحاد گوشزد کردن بصیرت است و مطالبه ولی شعار های " مرگ بر هاشمی" در اوضاع کنونی خواست و رضای مقام معظم رهبری نیست! اینکه هنوز در نظام جایگاه دارد و توهین و تضعیف جایگاه تضعیف نظام است . و شاید شاهد این مدعا که هنوز زمان پس راندن هاشمی به طور علنی فرا نرسیده است حضور هاشمی در بیت آقا در روز ۱۷ ربیع الاول در دیدار با کارگزاران نظام است. ولی آنچه به نظر می رسد اکنون لازم است انجام داد برای دفع فتنه هایی که در پیش است و شاید هاشمی یکی از بازیگردانان آن باشد مطالبه عمومی مردم از خواص جهت حرکت در مسیر بصیرت و ولایت و همچنین روشنگری عمومی و جدی جهت روشن کردن مسیر حق و باطل است!