بار گرانی بر زمین مانده است...!
به بهانه برگزاری دومین بزرگداشت شهدای
پایگاه بسیج شهید مصطفی خمینی(ره) درچه/ فانوس های شهر
بار گرانی بر زمین مانده است...!
سالهاست از جنگ می گذرد. سال هاست آن سال های به یاد ماندنی در یاد ها جای گرفته اند! سال هاست میدان جهاد اصغر تمام شده است. در روزگار امروز ما هم پندار انسانهای مختلف، چه جنگ رفته و چه جنگ نرفته، نسبت به آن روز ها متفاوت است!
گروهی معتقدند آن روز ها تمام شد و به موزه دفاع مقدس سپرده شد. آن روزگار چیز خاصی نبود که بخواهیم آن را به تمام تاریخ تعمیم دهیم. هر چه بود تمام شد! گاه گاهی که گذر مان خورد یادی از آنان می کنیم و تمام!
گروهی نه! روزگار دفاع مقدس روزگاری منحصر به فرد بود که باید همواره به یادش بود. همواره باید برایش یادمان گرفت و بزرگداشت برگزار کرد. به دیدار خانواده شهدا برویم .یادشان را زنده نگه داریم! شهدا به گردن ما حق دارند! همان طور که قرآن زینت منزل ماست و برای تبرک قرائت می کنیم شهدا هم زینت تاریخ ما هستند و برای ارادت یادشان می کنیم!
ولی جمعی هم معتقدند نه فقط اینکه دوران دفاع مقدس دورانی منحصر به فرد بود، نه تنها باید یاد شهدا را زنده نگه داشت، بلکه دورانی بود که در همه دوران ها کار گشاست! دوران دفاع مقدس یک الگو و نمود بود برای شناساندن راه و رسم خیلی چیز ها! اینکه به همه بفهماند همانطور که با دست خالی و بدون اسلحه و امکانات و خودرو، بدون پول و حمایت دیگران، روی پای خود ایستادیم و پیروز شدیم امروز ها هم خیلی کار ها را می شود انجام داد. دفاع مقدس و شهدای ما نشان دادند که چیزی فراتر از اسباب ظاهری و دنیایی بر عالم حکومت می کند. نشان دادند که همیشه راهی برای پیروزی هست. نشان دادند که چگونه می توان از هیچ همه چیز ساخت! شهدا فهمیدند که چگونه می توان یک شبه راه چند ساله را طی کرد. شهدا به راز و رمز و حقیقت زندگی دست یافتند! شهدا و این طرز فکر می شود قرآن خواندن و به آن عمل کردن!
منصفانه ترین راه این است که جهت گرامیداشت شهدا به معنای حقیقی کمی در سیره آنان سیر کنیم. سیر کنیم تا ببینیم منش شهدا و چیزی که باعث شد شهدای ما اینچنین دوست داشتنی شوند چه بود؟ شهدای ما چه اصلی را رعایت می کردند که در کار خود ماندگار شدند و گوی سعادت را ربودند؟ جدای از پوستر ها و بنر هایی که می زنیم و یادواره هایی که می گیریم که صد البته باید هر ساله بگیریم و این را وظیفه خود می دانیم، کمی در "سبک زندگی شهدا" تامل کنیم! چیزی که در دنیای امروزه سخت بدان محتاجیم و هر جایی به دنبال آن می دویم. سعی کنیم در کنار بزرگداشت هایمان "زندگی به سبک شهدا" را تمرین کنیم و ترویج دهیم! در اجتماع هزار و یک رنگ امروزه ما که هر کس از گوشه ای دردی دارد و از دردی می نالد، درد های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی و علمی و ... و همه به دنبال مقصر هستیم اگر به دنبال ترویج فرهنگ فداکاری و ایثار و ترویج و تببین مولفه های اصیل جبهه باشیم شاید مشکلات امروز ما در فردای جامعه کمتر رخ بنماید!
دومین بزرگداشت شهدای شهرمان را در حالی می گیریم که معتقدیم هنوز دینی بزرگ از شهدا بر گردن داریم. ما که خودمان مدعی "عاشقان شهادت" هستیم شاید فقط شهیدانمان را با اسم و عکس بشناسیم! چه برسد به سیره و منش. نسل های امروزی هم نشان داده اند در این هیاهوی سبک های مختلف زندگی ، اگر این فرهنگ و سیره به صورت ناب و بی آلودگی به دست آنان برسد و بر آنان عرضه شود از بهترین پذیرنگان آن هستند. از خداوند منان می طالبیم توفیق عطا کند تا بتوانیم در سایه چنین بزرگداشت هایی جرعه ای از سیره شهدا را دریافت کنیم و بتوانیم در همه ابعاد روزمرگی خود یک زندگی زیبا به سبک شهدا داشته باشیم!
